Wydarzenie

Dla melomanów z Bydgoszczy i Torunia Filharmonia organizuje przejazd autokarem, godz. 14.30 wyjazd z parkingu przy Filharmonii; godz. 15.30 wyjazd z parkingu  przy Cinema City w Toruniu, Czerwona Droga 1–6

Obory leżą w gminie Zbójno, w powiecie golubsko-dobrzyńskim. Jest to wioska o niezwykle malowniczym krajobrazie, dlatego też teren ten bywa nazywany Kalwarią Oborską lub Szwajcarią Dobrzyńską. Wschodnia i centralna część gminy Zbójno znajduje się w obrębie terenu chronionego krajobrazu ze względu na unikalne Drumliny Zbójeńskie – zespół pagórków o opływowych kształtach, wydłużonych z kierunkiem ruchu lodowca. Pagórki te są oddzielone od siebie wąskimi obniżeniami, w których występują małe oczka wodne lub jeziora. Na obszarze gminy znajduje się zespół jezior Działyńskie-Wielgie i rzeka Ruziec. Fryderyk Chopin pod koniec lipca 1824 udał się na upragnione kanikuły, odwiedzając swojego szkolnego kolegę w Szafarni – majątku Dziewanowskich, gdzie przebywał do września. Zapewne podczas tych wiejskich wakacji 14-letni Fryderyk miał okazję odwiedzić klasztor karmelitów w odległych o 17 km od Szafarni – Oborach.  Wieś była  silnie związana z rodziną Dziewanowskich, którzy ją wspierali finansowo przez kilka pokoleń. W celu upamiętnienia pobytu Chopina w Oborach, w 1999  wmurowano w kościele tablicę o następującej treści: W oborskim kościele latem 1824 r. przebywał i grał na tych organach Fryderyk F. Chopin. 400 lat temu w Oborach wzniesiony został dla sprowadzonych tu specjalnie ojców karmelitów z konwentu w Bydgoszczy pierwszy drewniany kościół, który usytuowano na szczycie góry Grodzisko (zwanej obecnie Kalwarią). Kilka lat później świątynia spłonęła w pożarze, a karmelici w 1617 rozpoczęli na jej miejscu budowę nowego drewnianego kościoła, który przez kolejne lata rozbudowano. Wzniesienie  murowanego kościoła w Oborach datuje się na lata 1627–1642. W połowie XVIII w. podczas kolejnej przebudowy powstała czterokątna wieża o wysokości 45 metrów. W barokowej świątyni znajduje się wiele cennych zabytków, w tym liczne ołtarze i kaplica Opatrzności. W kościele zachowały się też organy, na których według tradycji grał Chopin. Od wieków czcią otaczana jest cudowna figura Matki Boskiej Bolesnej, tzw. Pieta Oborska – patronka Ziemi Dobrzyńskiej. Przywieźli ją ze sobą w 1605  karmelici bydgoscy, i już wtedy figura miała opinię cudownej. Kolejne cuda odnotowane za jej wstawiennictwem miały miejsce już na początku XVII w. Nigdy nie opuściła tego miejsca, mimo prób wywiezienia zawsze wracała. Rzeźba Oborskiej Piety pochodzi z końca XIV w. Powstała na Pomorzu i jest prawdopodobnie dziełem karmelity. Wykonano ją z drewna lipowego i pokryto polichromią. W czasie II wojny światowej figurę skutecznie ukrywano przed okupantem, lecz została poważnie uszkodzona. W 1971  utworzono w Oborach parafię pw. Matki Bożej Bolesnej. Pieta Oborska pełen blask odzyskała po odrestaurowaniu dopiero w 1972 i wówczas powróciła do niszy w ołtarzu głównym kościoła. W 1976, po kilku wiekach starań, wizerunek Matki Bożej Bolesnej został ukoronowany przez księdza kardynała Stefana Wyszyńskiego. To wydarzenie ożywiło ruch pielgrzymkowy, który trwa nieprzerwanie do dziś. W latach 1979–1980 ściany wewnętrzne kościoła zyskały nowe polichromie.