Wydarzenie

Requiem aeternam dona eis, Domine, et lux perpetua luceat eis.
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci.

„Upamiętniając moich bliskich, chciałbym ukazać śmierć jako stan spokoju i pogodzenia się z tym, co nieuchronne. Nie w sposób budzący niepokój czy trwogę – bo o tych, którzy odeszli, myślę raczej pogodnie i tkliwie. Dlatego właśnie o zmarłych opowiadam w nastroju kontemplatywnym, przepełnionym nadzieją, optymizmem i miłością. Wierzę, że śmierć jest radosnym spotkaniem ze Zbawicielem, nie męką i karą za grzechy.

Przejście do innego wymiaru – życia wiecznego – odbieram jako naturalny dla każdego chrześcijanina krok. Proces pogodny i jasny, daleki od ciemności i rozpaczy. Śmierć nie musi być interpretowana wyłącznie w kategoriach smutku, jest przecież przejściem do lepszego świata. Ufam, że refleksja nad kwestią śmierci i ulotności życia pomaga odnaleźć nam jego sens. Tylko głęboka kontemplacja i akceptacja śmierci mogą przynieść spokój umysłu i ducha. To właśnie kontemplacja pomaga nam uduchowić nasz obraz śmierci i przygotować się na jej przyjęcie.

Pisząc moje Requiem, świadomie zrezygnowałem z części Dies Irae, która zgodnie ze znaczeniem tytułu – Dzień Gniewu – jest przepełnioną bólem i cierpieniem, krwawą, apokaliptyczną wizją Sądu Ostatecznego. Z kolei część Kyrie Eleison – po konsultacji z teologiem – zbudowałem dość nietypowo, na bazie radosnego powitania Zmartwychwstałego Jezusa, zwycięskiego Króla, któremu dziękujemy i którego wielbimy za dokonane pojednanie. To triumfalna aklamacja hołdu i uwielbienia – taka, jaką była w oryginalnej liturgii, choć w naszej tradycji to zawołanie nie jest współcześnie rozumiane jako uwielbienie, lecz raczej jako błaganie o miłosierdzie, pełne powagi i smutku.

Nieważne, co robimy, ważne, ile miłości w to wkładamy. I choć moja miłość do tych, których brak między nami nadal jest żywa, to pozostaje ona wciąż niespełnioną tęsknotą. Chcę okazać swoją głęboką miłość wszystkim moim bliskim, którzy odeszli…”

Krzysztof Herdzin

Requiem Krzysztofa Herdzina powstało na zamówienie Filharmonii Pomorskiej, a jego światowe prawykonanie odbyło się w sali koncertowej FP w kwietniu 2019 roku. O sukcesie kompozycji świadczy nie tylko wspaniałe przyjęcie przez publiczność, ale również fakt, że doczekała się zarejestrowania na płycie w 2024 roku w wykonaniu Orkiestry Polskiego Radia w Warszawie, Olgi Pasiecznik, Andrzeja Lamperta i Kamila Zdebela. To idealny moment, żeby przypomnieć to dzieło bydgoskiej publiczności.