Tytus Wojnowicz jest niewątpliwie znakomitym instrumentalistą i jednym z najbardziej popularnych w Polsce wirtuozów oboju. Absolwent Akademii Muzycznej w Warszawie oraz we Freiburgu w Niemczech. Od 1989 gra z Warszawskim Kwintetem Dętym, z którym nagrał  płyty i koncertował w  Europie, na Tajwanie i  USA (m.in. w Carnegie Hall). Jako solista występuje też z wieloma orkiestrami, wśród których znalazły się: Polska Orkiestra Radiowa, Sinfonia Varsovia czy Orkiestra Filharmonii Narodowej. Jednocześnie artysta prowadzi aktywne życie pedagogiczne jako asystent w Akademii Muzycznej w Warszawie. Rok 1996 był ważnym i przełomowym w jego karierze, głównie za sprawą zaskakującego, debiutanckiego albumu „Tytus”. Materiał zawarty na płycie to fuzja klasyki i współczesności, popu i awangardy, a znalazły się na niej kompozycje zarówno Brahmsa, Chopina, Czajkowskiego, Paganiniego, jak i Piotra Rubika. Potwierdzeniem sukcesu płyty był fakt zdobycia przez nią miana potrójnej platyny. Telewizja ogłosiła Tytusa Wojnowicza indywidualnością roku 1996. W tym samym roku otrzymał nominację do Fryderyków ‘96. W orkiestrze symfonicznej obój nie jest wyeksponowany; Tytus Wojnowicz uczynił z oboju instrument wiodący, zwracając uwagę na jego piękne, delikatne brzmienie. Bydgoskiej publiczności  przedstawi  utwory mistrzów baroku. 

Zdaniem Tytusa Wojnowicza: „obój to kosmos, a wiedza o nim jest bardzo rozległa”

CIEKAWE! 

Naukowcy odkryli, że pewien rodzaj muzyki wpływa na umysł i pamięć, uwalnia od stresu, pomaga w koncentracji oraz otwiera podświadomość. Zauważyli, że muzyka barokowa largo (wolne) czy andante (umiarkowane), utrzymana w rytmie 60 uderzeń na minutę, pomaga w procesie przyspieszonego uczenia się. Spokojne tony largo obniżają ciśnienie krwi, zmniejszają liczbę uderzeń serca, dzięki czemu odzyskuje ono normalny rytm. Obniża się poziom stresu, pobudzany jest system immunologiczny, zmieniają się również fale mózgowe. Muzyka barokowa synchronizuje więc umysł i ciało. Rozluźnione ciało i pobudzony mózg stanowią idealny stan do optymalnego uczenia się. Twórcy muzyki barokowej wiedzieli, co robią, tworząc kojącą, pogodną muzykę. Dźwięki o wysokiej częstotliwości (5–8 tyś. herców) ładują „baterie mózgowe”, z kolei niektóre dźwięki o niskiej częstotliwości, takie jak hałas ruchu ulicznego, lotnisk, placów budowy wyczerpują mózg. Jak wiadomo powolna muzyka o wysokich częstotliwościach dostarcza mózgowi energii, uaktywnia umysł i pamięć, likwiduje zmęczenie, przyspiesza procesy związane z uczeniem się. Ma również wpływ w nawiązaniu kontaktu między świadomością a podświadomością.