Giuseppe Verdi uważany za najwybitniejszego narodowego twórcę słonecznej Italii (1813–1891) pochodził ze skromnej, włoskiej rodziny kupców, i jego droga do sławy nie była usłana różami. Kompozytor nigdy nie zapomniał o tym, że pochodzi z prostego ludu. Przez całe życie komponował dla włoskiej publiczności opery pełne melodii ludowych i dzięki swej wspaniałej muzyce, która trafia prosto do serca, stał się jednym z najpopularniejszych kompozytorów operowych nie tylko we Włoszech, ale też w całej Europie. W latach 50. XIX w. napisał trzy nieśmiertelne dzieła: Trubadura, Rigoletta oraz Traviatę, i kolejne Moc przeznaczenia, Aida. W sumie w ciągu swego długiego życia Verdi skomponował 26 oper. Ostatnią operą już osiemdziesięcioletniego mistrza był Falstaff. Osobne, istotne miejsce w jego dorobku zajmuje piękne, przejmujące Requiem z 1874. Przez wieki ani muzyka Mozarta, ani Verdiego nic nie straciła ze swej popularności, świeżości. Nadal czaruje, wzrusza, ciągle zdobywa kolejnych wielbicieli, niezmiennie króluje na deskach operowych i estradach koncertowych całego świata. Pietro Mascagni (1863–1945) kompozytor włoski; tworzył z Puccinim, Leoncavallem, Giordano i Cileą tzw. szkołę młodowłoską, która zapoczątkowała nurt weryzmu w operze, postulujący zbliżenie opery do życia. Był uczniem A. Ponchiellego w konserwatorium w Mediolanie; w okresie pobytu w Cerignoli (od 1886), gdzie nauczał i dyrygował orkiestrą miejską, powstała opera Guglielmo Ratcliff i najbardziej znana – Rycerskość wieśniacza (Cavalleria rusticana, Rzym 1890), nagrodzona w konkursie rozpisanym przez wydawcę mediolańskiego, E. Sonzogno; jest ona właściwie, oprócz Pajaców, jednym z pierwszych dzieł włoskiego weryzmu.

Leoncavallo Ruggiero (1858–1919), ukończył konserwatorium św. Piotra w Neapolu, następnie doskonalił się na uniwersytecie w Bolonii. Początkowo działał jako dyrygent i nauczyciel muzyki. Marzył o sukcesie i sławie kompozytora operowego, jednak jego pierwsze prace nie odniosły sukcesu. W 1890 obejrzał przedstawienie Rycerskości wieśniaczej Mascagniego i postanowił również zyskać rozgłos, pisząc operę o podobnej tematyce. Powstały wtedy słynne Pajace, które wg wersji kompozytora oparte były na prawdziwej, sądzonej przez jego ojca, historii morderstwa. Opera Pajace skomponowana została na konkurs ogłoszony przez wydawcę mediolańskiego E. Sonzogno, lecz odrzucono ją z powodów formalnych.

W najsłynniejszych kreacjach z wybranych oper omówionych wyżej kompozytorów usłyszymy znane i wielce cenione głosy polskich scen operowych. Barbara Kubiak, która urzeka wszystkich swoim wspaniałym, głębokim, dramatycznym sopranem, solistka poznańskiego Teatru; mezzosopran Barbara Krahel, śpiewaczka w sezonie 2011–12 podjęła współpracę z bydgoską Operą Nova jako solistka, podbijając swymi kreacjami publiczność, jak np. rolą matki Giocondy w operze Ponchiellego Gioconda; tenor Michał Marzec związany z poznańską sceną jako solista, współpracuje jednocześnie z wieloma teatrami operowymi oraz prowadzi działalność koncertową w kraju i za granicą: bas Jerzy Mechliński, solista Teatru Wielkiego w Poznaniu, ma na swym koncie szereg wspaniałych kreacji i szeroki repertuar także oratoryjno – kantatowy oraz pieśni.

(opr. na podstawie wielu źródeł internetowych)