Koncert interesujący nie tylko z uwagi na atrakcyjny program, ale również z tej racji, że swymi umiejętnościami popiszą się muzycy-soliści z Orkiestry Symfonicznej.

WOJCIECH KOŁACZYK, ukończył Akademię Muzyczną w Bydgoszczy w klasie skrzypiec Henryka Keszkowskiego i w klasie altówki Zbigniewa Friemana. Jest koncertmistrzem symfoników bydgoskich oraz adiunktem w bydgoskiej Akademii Muzycznej, gdzie prowadzi klasę altówki. Gra także w zespole Multicamerata, z którym nagrał wiele płyt i odbył liczne tournée. Występuje również w Barok Quartet i kwartecie Pro Arte. MACIEJ KAMROWSKI, również jest absolwentem bydgoskiej Akademii, którą ukończył w klasie wiolonczeli pod kierunkiem Romana Sucheckiego. Obecnie pracuje w macierzystej uczelni na stanowisku adiunkta. Jest koncertmistrzem naszej Orkiestry Symfonicznej oraz wiolonczelistą Kwartetu Pomorskiego.

MAREK SWATOWSKI studiował na naszej Uczelni w klasie oboju Krzysztofa Wroniszewskiego. Po uzyskaniu dyplomu podjął pracę w Filharmonii Pomorskiej. Jest solistą Orkiestry Symfonicznej. W 1996 został uhonorowany przez bydgoskie media wyróżnieniem „Eurydyki”, przyznawanym najlepszym muzykom orkiestry. Koncertował jako solista z orkiestrami Filharmonii Lubelskiej, zajmuje się także kameralistyką.

Fagocista JANUSZ WITKOWSKI, muzyk solista Orkiestry Symfonicznej FP aktywnie działa na polu muzyki poza swą codzienną pracą w Filharmonii. Jest m.in. założycielem i kierownikiem artystycznym Bydgoskiego Kwintetu Dętego.
Wymienionych solistów usłyszymy w Symfonii koncertującej B-dur, którą Haydn skomponował w Londynie w 1791 dla przyjaciół muzyków. To jego jedyna kompozycja z tego gatunku, i stanowi najcenniejszy wkład Haydna do literatury koncertowej. Koncertująca charakteryzuje się prostotą i swobodą formalną, bogactwem melodycznym, pełno w niej elementów wirtuozowsko-popisowych. Ma lekki charakter oraz bardzo pogodny nastrój.

Temat słynnego uwodziciela zainteresował Mozarta, mimo iż był już mocno wyeksploatowany. Utwór został napisany na zamówienie opery praskiej przez najlepszego librecistę, z jakim przyszło współpracować Mozartowi, Lorenzo da Ponte. Dzień przed premierą Don Giovanniego (Praga, 1787) Mozart nie miał jeszcze uwertury, została mu tylko jedna noc na pisanie. To zresztą charakteryzuje styl pracy geniusza, bo „jeśli tej uwertury w noc przed przedstawieniem nie było jeszcze na papierze (…), to niewątpliwie od dłuższego czasu musiał ją nosić w głowie”. Praska publiczność przyjęła operę z ogromnym entuzjazmem. Wiedeńska premiera Don Giovanniego odbyła się 7 maja 1788 jednak nie powtórzyła praskiego sukcesu (wiedeńska publiczność uchodziła za wyjątkowo wybredną). Dopiero z czasem uznano utwór za arcydzieło. Obecnie jest elementem „żelaznego” repertuaru każdego teatru muzycznego.

Edvard Hagerup Grieg (1843–1907) – kompozytor, pianista i dyrygent norweski pochodzenia szkockiego. Nazwany „Chopinem Północy”, był twórcą narodowej szkoły norweskiej w muzyce – jego utwory powiązane są z literaturą (sagami, legendami, nordycką balladą, poezją ludową) oraz z muzycznym folklorem skandynawskim, cechuje je liryzm i subtelna nastrojowość (w miniaturach fortepianowych bliska już impresjonizmowi) oraz ogromna inwencja melodyczna, co złożyło się na sławę Griega, lecz lista jego powszechnie znanych utworów jest bardzo krótka. Muzyka do dramatu H. Ibsena Peer Gynt na głosy solowe, chór i orkiestrę, ukończona w 1875 a w rok później wystawiona w Christianii, przyniosła Griegowi wielki sukces, podobnie jak 2 suity, zestawione z niej w latach 1888 i 189