„Pan profesor Henryk Mikołaj Górecki rozpoczął swą przygodę z Podhalem już pół wieku temu. Zafascynowany urodą i kulturą regionu przyjeżdżał z małżonką, również z całą rodziną od 1959 roku. Przebywał w kilku miejscach na Podhalu, między innymi w Chochołowie, (…) Nie stronił od Zakopanego, ale nie przepadał za nim. (…) Przebywając za płotem u „stryka Jędrzka” – krewnego mej małżonki, usłyszał moje rzępolenie na złóbcokach i kozie, i tak rozpoczęła się nasza znajomość. W roku 1995 mistrz kupił dom w Zębie i zaczął przebywać między nami coraz częściej. Za miedzą „u Kuźmy” miał znakomitą śpiewaczkę Bogusię Stoch, później jej męża Bartka Kudasika, z którymi szczerze się zaprzyjaźnił.

Zaowocowało to koncertem Filharmonii Bydgoskiej, która pod batutą cudownego Miecia Nowakowskiego odegrała koncert „Trzech Mistrzów” – Szymanowskiego, Góreckiego i Kilara, nasza „muzyka” dzielnie ją wówczas wspomagała, ilustrując dzieła archetypem. Głos Bogusi podparty pięknym altem Eli Porębskiej wywołał burzę oklasków. Potem pomysł ten podchwycili inni dyrygenci i rozpoczęła się nasza pielgrzymka po filharmoniach. Poznań – dwa razy, Kraków, Katowice – NOSPR i Filharmonia, Rzeszów a potem Barcelona, Madryt …(…).”

To fragmenty reminiscencji o Henryku Mikołaju Góreckim nakreślonej przez Jana Karpiela Bułeckę, znanego zakopiańskiego muzykanta, bajarza i architekta, założyciela kapeli Hurda. Pochodzi z rodziny o silnych tradycjach muzycznych. Jego ojciec – Bolesław był skrzypkiem prymistą i zbieraczem nut podhalańskich; matka Zofia występowała w zakopiańskim zespole Klimka Bachledy. Nauczył się grać od ojca, natomiast sam opanował grę na innych instrumentach pasterskich regionu Podhala, których jest też budowniczym: piszczałkach pojedynczych, podwójnych, trombicie i dudach podhalańskich, czyli kozie. Dzisiaj jest wybitnym muzykiem Podhala, znawcą góralskiej i karpackiej muzyki i tradycji. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej. Jest laureatem Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego za rok 1988 za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości ludowej. Dużo koncertuje zarówno z kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego (nagroda „Fryderyk 96”), jak i własnym zespołem.

Kapela Jana Karpiela Bułecki – Hurda. „Muzyka”, czy jak wolimy na nizinach „Kapela” Jana Karpiela „Bułecki” to dziś niewątpliwie najlepsza muzyczna wizytówka Podhala, od szacownych murów filharmonii po kilkudziesięciotysięczne koncerty rockowe. Zaś wirtuozeria Jana Karpiela „Bułecki” połączona z ogromną erudycją muzyczną i etnomuzykologiczną, stawia go wśród najważniejszych postaci w historii muzyki Karpat. Mimo, iż główne źródło ich inspiracji to folklor Tatr i rodzinnego Podhala, to mistrzowskie interpretacje muzyki z różnych regionów Polski, Słowacji, Czech, Węgier czy Rumunii sprawiły, że Zespół uznawany jest dziś przez muzyków, fachowców i wielbicieli folkloru za jedną z najwybitniejszych formacji kultywujących i prezentujących na najwyższym poziomie muzykę ludową Karpat. W ich repertuarze odnajdziemy zarówno nuty podhalańskie, niejednokrotnie ocalone przez zespół od zapomnienia, jak i wirtuozerskie opracowania muzyki cygańskiej, żydowskiej, słowackiej czy łemkowskiej.