Tajemnica popularności Pór roku Vivaldiego tkwi w tym, że są wielkim hitem światowych sal koncertowych od blisko trzech stuleci i jak magnes przyciągają kolejne pokolenia słuchaczy, ujmując swym czarem nawet wyznawców hip hopu. Były i są inspiracją dla wielu twórców, m. in. zapoczątkowały szereg dzieł muzycznych o tej tematyce, z których wymienić można choćby oratoria Telemanna i Haydna, cykl fortepianowy Czajkowskiego, balet Głazunowa czy współcześnie argentyńskie Pory roku Piazzolli. Italia epoki baroku była królestwem skrzypiec i koncertu instrumentalnego. Być może dlatego, że włoski styl cechuje ekstrawertyczność, swoboda w wyrażaniu emocji, a skrzypce potrafią oddać uczucia jak mało który instrument. Wenecjanin Antonio Vivaldi był znakomitym skrzypkiem – znał tajniki skrzypiec. „Cztery pory roku” to część większego cyklu koncertów skrzypcowych z op. 8, zatytułowane „Il Cimento dell’Armonia e dell’Invenzione”, co oznacza „Zawody porządku z fantazją”. I tak porządek obrazów pór roku zawartych w dołączonych do nut sonetach idzie w zawody z bogatą fantazją kompozytora. „W części pierwszej – Primavera (wiosna) wesołe melodie ptaków, szemrzące fontanny, łagodne westchnienia wiatru obwieszczają nadejście wiosny. W Largo solo skrzypiec opowiada o drzemiącym pasterzu, podczas gdy altówka ilustruje ujadanie psa. Estate ilustruje letarg natury i ludzi upływający jednostajnie w palącym słońcu. Zrywa się gwałtowny wicher, zamieniający się w nagłą ulewę i burzę: potężne grzmoty kończą opowieść o lecie. Jesień – Autunno rozpoczyna taniec na cześć żniw. Elementy taneczne i folklorystyczne przewijają się przez całą tę cześć – w końcu z dorodnych plonów cieszyć się będziemy do następnej jesieni. Radość przechodzi w melancholię. Oto mamy Zimę, czas wyciszenia. Rozpoznajemy trzaskanie lodu kurczącego się na mrozie. Za chwilę wiatr i padający śnieg ukoją do snu”.

Vivaldi komponował jednak nie tylko na skrzypce, ale również na inne instrumenty, w tym na flet prosty. Skłaniało to wielu ówczesnych flecistów wirtuozów do transkrybowania najbardziej znanych kompozycji Vivaldiego na ten wdzięczny instrument. W tym koncercie partie solowe w Porach roku usłyszymy właśnie na flecie w interpretacji Łukasza Długosza, podziwianego przez światową publikę i uznawanego przez krytyków za jednego z najwybitniejszych flecistów swojej generacji. Świadczą o tym choćby liczne laury najbardziej prestiżowych międzynarodowych konkursów (m. in. Bukareszt, Ovada – 2003, Timişoara – 2004, Viggiano – 2005, Mannheim, Odense, Monachium, Oberstdorf – 2006, Aversa – 2007, Paryż – 2008). 27-letni artysta jest również jurorem międzynarodowych turniejów fletowych i prowadzi kursy mistrzowskie w Europie i Azji.