POLSKIE REQUIEM na 4 głosy solowe, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1980–1984–1993), odwołuje się do utrwalonej przez wieki symboliki muzycznej związanej z tematyką śmierci. Zgodnie z tradycją gatunku, w POLSKIM REQUIEM kompozytor wykorzystał fragmenty łacińskich tekstów liturgicznych mszy żałobnej, przy czym tekst liturgiczny został uzupełniony o tekst polskich suplikacji „Święty Boże”. Utwór składa się z ośmiu części. Jako pierwsza w 1980 powstała „Lacrimosa”. Tekst został zaczerpnięty z fragmentu średniowiecznej sekwencji „Dies irae”. Penderecki skomponował ją dla Lecha Wałęsy i „Solidarności” a zadedykował pamięci poległych w grudniu 1970. W 1981 powstała kolejna część – „Agnus Dei”. Została skomponowana po śmierci Prymasa Tysiąclecia, Stefana Wyszyńskiego i wykonana podczas uroczystości żałobnych. Pierwszą część „Dies irae” Penderecki dedykował Powstaniu Warszawskiemu, a drugą część św. Maksymilianowi Kolbe. „Libera me, Domine” zaś zostało zadedykowane ofiarom Katynia. POLSKIE REQUIEM powstało w trudnym dla Polski czasie, w okresie stanu wojennego i miało służyć „pokrzepieniu serc”.