Ideałem epoki klasycznej był człowiek, jego duchowość, aspiracje. Ideałem epoki romantycznej stał się już nie człowiek uogólniony, lecz konkretny bohater i jego przeżycia. Dominującymi cechami muzyki stały się subiektywizm i emocjonalizm, a głównym postulatem romantyzmu było powiązanie muzyki z innymi rodzajami sztuki – poezją, tańcem, dramatem (Wagner), malarstwem. Twórców tych dziedzin łączyła skłonność do wypowiedzi uczuciowej, prowadząca często do przewagi treści nad formą. Kompozytorzy romantyczni uważali, że muzyka powinna być wyrazem uczuć i w tym celu nadawali swym utworom odpowiednie tytuły. Muzykę taką przyjęło się nazywać programową. W centrum znalazła się liryka wokalna: pieśni solowe z towarzyszeniem fortepianu. Świat romantyzmu w muzyce otworzył niejako Schubert wydaniem swych pierwszych pieśni (1815). W historii muzyki należy on do twórców-nowatorów; stworzył pieśń romantyczną, nadając jej kształt skończony, doskonały. W ślad za nim lirykę wokalną komponowali także inni wielcy XIX w., jak Schumann, Brahms, Wolf, Chopin czy Moniuszko. Pieśni solowe Roberta Schumanna to arcydzieła wyznaczające z kolei nowy typ pieśni, w których na plan pierwszy wysuwa się pierwiastek deklamacyjny i partia fortepianowa, malująca nastrojowe tło. Schumannowski cykl pieśni Miłość i życie kobiety jest w ogóle wyjątkowy w historii tej formy, bowiem po raz pierwszy poświęcony wyłącznie tematowi kobiecemu, i tak naprawdę stanowi przepiękny, niedościgniony wzór do czasów dzisiejszych.

I te najpiękniejsze pieśni usłyszymy w kreacjach wybitnych. „Szczupła, wysoka szatynka, zawsze elegancka i naturalna, dyskretnie uśmiechnięta, już samym pojawieniem się na estradzie przyciąga wzrok widzów, zwraca ich uwagę. A gdy zacznie śpiewać, uwaga ta przeradza się w podziw”. Urszula Kryger, bo o niej mowa, dysponuje bowiem tymi wszystkimi walorami wokalnymi, które mogą zafrapować słuchacza i sprawić mu olbrzymią satysfakcję. Posiada piękny z natury i solidnie wyszkolony głos mezzosopranowy, imponującą wrodzoną muzykalność, wybitną kulturę interpretacji, znajomość stylów wykonywanych utworów i tę, trudną do określenia słowami, umiejętność wciągania słuchacza w sferę przekazywanych nastrojów.

Specjalną, nową misję w interpretacji pieśni romantycznej powierza się partii fortepianu, która nie jest już akompaniatorem, lecz służy do odtworzenia tła nastrojowego, staje się ilustracją ogólnego charakteru danego tekstu. Toteż śpiewaczce towarzyszyć będzie znakomita w tej roli Katarzyna Jankowska.

Recital rozpocznie się od zaprezentowania (ogólnie mało znanych) pieśni Mozarta, a zakończą kompozycje: na wskroś indywidualne, odznaczające się niezwykłą śpiewnością Johannesa Brahmsa oraz Richarda Straussa, przedstawiciela późnego romantyzmu w muzyce.

Ceny biletów: 15zł, 25zł