Wszyscy uczniowie Krzysztofa Jakowicza traktują lata spędzone pod jego okiem jako wielkie przeżycie. O swoim profesorze mówią ciepło, z ogromną sympatią i szacunkiem, niektórzy uważają go nawet za swego „muzycznego ojca”. Podkreślają, że jest człowiekiem dużej kultury osobistej i klasy, a przebywanie w jego obecności zmusza do zachowywania się na równie wysokim poziomie (…). Stara się nigdy nie pokazywać zmęczenia (chociaż czasami przychodzi na zajęcia prosto z pociągu). W klasie stwarza inny świat, w którym zapomina o własnych problemach, oddaje się bez reszty swym uczniom i muzyce. Daje się odczuć, że wszystkie sprawy, problemy (nie tylko „skrzypcowe”) studentów są mu naprawdę bliskie (…). Wśród jego uczniów zawsze panuje prawdziwie rodzinna atmosfera, nie ma miejsca na niezdrową rywalizację.

Nie każdy pedagog zasłużył na tak pełne ciepła i atencji słowa swoich studentów, a te mówią same za siebie, że sławny i prawdziwy artysta roztacza wokół siebie niesamowitą atmosferę nie tylko podczas koncertów, lecz i na co dzień swą charyzmą, sztuką jedna sobie ludzkie serca.

Ale profesor Krzysztof Jakowicz taki jest, po prostu… wybitny polski skrzypek, wysoko ceniony m.in. przez Witolda Lutosławskiego, który powierzał artyście polskie prawykonania wszystkich swoich utworów skrzypcowych – np. Łańcuch II, utwór, który został nagrany z naszą Orkiestrą Symfoniczną i japońskim dyrygentem Takao Ukigaya na płytę dla firmy Thorofon (1987). Płyta ta zdobyła w 1989 prestiżową nagrodę francuskich krytyków – „Diapason d’Or”, oraz Subito – ostatnie dzieło Lutosławskiego. Artysta niestrudzenie prowadzi aktywne życie koncertowe, grając z najbardziej znanymi orkiestrami Europy, pod batutą dyrygentów najwyższej klasy. Krzysztof Jakowicz dokonuje wielu rejestracji radiowych, i tak np. jest pierwszym w Polsce skrzypkiem, który nagrał dla Polskiego Radia wszystkie Sonaty i Partity Bacha, oraz telewizyjnych i płytowych dla firm polskich i zagranicznych. Artysta jest zapraszany do jury prestiżowych konkursów, jest profesorem Akademii Muzycznej w Warszawie oraz gościnnym profesorem Soai University w Osace. Wirtuoz gra na skrzypcach włoskiego lutnika Paolo Albaniego, zbudowanych w 1698 roku.

W Bachowskim Koncercie na skrzypce i obój d-moll mistrzowi towarzyszyć będzie muzyk – solista, pierwszy oboista Orkiestry Symfonicznej FP Marek Swatowski. Ukończył Akademię Muzyczną w Bydgoszczy w klasie oboju Krzysztofa Wroniszewskiego. Po studiach podjął pracę w bydgoskiej Filharmonii, współpracuje z Capellą Bydgostiensis, a także z innymi zespołami symfonicznymi w kraju. Marek Swatowski prowadzi również ożywioną działalność koncertową. Występował jako solista również z zespołami Filharmonii Lubelskiej, Toruńskiej Orkiestry Kameralnej. Z pasją uprawia kameralistykę i ma w swoim repertuarze szeroki zakres utworów tego gatunku (sonaty, tria, kwintety). Od kilku lat z czołowymi muzykami bydgoskiego środowiska muzycznego współtworzy kwintet dęty, aktywnie działający w Regionie Kujawsko-Pomorskim. Do swych szczególnych osiągnięć zalicza nagranie septetu Martinů, jakiego dokonał w 2002 z Kwartetem Pomorskim i francuskimi muzykami dla wytwórni fonograficznej Naxos. W 1996 bydgoscy dziennikarze uhonorowali Marka Swatowskiego nagrodą Eurydyka, przyznawaną najlepszym muzykom orkiestry.

Usłyszymy także niezwykle interesujące utwory współczesnego polskiego kompozytora, Sławomira Stanisława Czarneckiego (1949), laureata 17 konkursów kompozytorskich krajowych i zagranicznych, autora „utworów przejrzystych fakturalnie i klarownych w formie, łatwych w rozumieniu i dających słuchaczom chwile radości”. Wałaski op. 35 charakterystyczny poemat choreograficzny na orkiestrę smyczkową (1997, Poemat dedykowany jest Andrzejowi Mysińskiemu, dyrektorowi Warszawskiej Orkiestry Kameralnej “Concerto Avenna”) oraz Hombark Concerto na skrzypce i orkiestrę smyczkową op. 32 (1995, utwór zadedykowany Krzysztofowi Jakowiczowi) nawiązują do folkloru górskiego, a dokładnie – do muzyki ludowej regionu Spisza. Tytuł Wałaski odnosi się do typowego tańca spiskiego, przypominającego trochę czardasza, z kolei Hombark Concerto swój tytuł zawdzięcza nazwie najwyższego wzgórza w paśmie Pienin Spiskich. W obu utworach Capellę poprowadzi sam kompozytor. Obok pracy twórczej S. Czarnecki zajmuje się także pracą pedagogiczną, m.in. jest profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Pedagogiki Muzycznej Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Trzecim utworem, w którym partie solowe usłyszymy w interpretacji Krzysztofa Jakowicza to Mozartowski Koncert skrzypcowy

G-dur KV 216, który „jawi się jako dzieło wprost znakomite”. Choć reprezentacyjnym instrumentem Mozarta zawsze był fortepian, kompozytor był przecież także wyśmienitym skrzypkiem. Tak wyśmienitym, iż już w wieku lat 16 otrzymać mógł nominację na stanowisko koncertmistrza kapeli księcia-arcybiskupa Salzburga, posadę, o której jego ojciec Leopold mógł przez całe życie jedynie marzyć. O Koncercie G-dur (Mozart napisał go w wieku 19 lat) Einstein napisze, iż “jeśli w twórczości Mozarta zdarzył się cud, to jest nim powstanie tego Koncertu na tym etapie”.

Zapowiadamy fantastyczny koncert muzyki kameralnej dawnej i współczesnej, koncert dosłownie dla wszystkich.

Ceny biletów: 12zł, 20zł