Wydarzenie

Ten koncert jest głębokim ukłonem w stronę solisty – wyjątkowego gościa Filharmonii – Romana Lasockiego. Profesor nauk o sztukach pięknych, wieloletni prorektor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie jest jednym z najwybitniejszych współczesnych polskich skrzypków. Szczyci się opinią prawdziwego konesera w dziedzinie wykonawstwa muzyki na skrzypce wieków XX i XXI, swoje dzieła zadedykowało artyście także wielu wybitnych polskich kompozytorów. Roman Lasocki nagrał ponad dwadzieścia płyt analogowych i kompaktowych dla wytwórni polskich, niemieckich, angielskich, francuskich i japońskich. Szereg z nich uzyskało znaczące nagrody polskie i zagraniczne. O płycie londyńskiej „Olimpii” niezwykle pochlebnie pisał Witold Lutosławski.

Z kolei album firmy „Naxos” z II Koncertem skrzypcowym Szymanowskiego (WOSPR pod dyrekcją Karola Stryi) uznany został przez londyńskie wydawnictwo „1001 najlepszych albumów CD” za najlepsze wykonanie tego koncertu, i właśnie ten piękny utwór usłyszymy w interpretacji Profesora Lasockiego. II Koncert skrzypcowy Karola Szymanowskiego (1882-1937), który „na tle muzyki europejskiej uderza oryginalnością” i zapisał się znamiennie w historii muzyki. Powstały w 1933, na prośbę wielkiego wirtuoza Pawła Kochańskiego, który od dawna pragnął mieć w swym repertuarze nowy utwór Szymanowskiego, wciąż urzeka i stale jest grany na światowych estradach, realizowanej są kolejne jego rejestracje na płyty II Koncert znalazł się w repertuarze tak wybitnych wirtuozów skrzypiec, jak Eugenia Umińska, Henryk Szeryng, a współcześnie – Konstanty Andrzej Kulka, Wanda Wiłkomirska, Kaja Danczowska czy Vadim Brodski. W programie tego intersującego koncertu znajdą się ponadto dzieła wielkich kompozytorów rosyjskich. Dymitr Szostakowicz (1906-1975) był zmuszony tworzyć pod presją stalinowskich czasów, niektóre utwory nie przypadły do gustu wodzowi, stąd wiele dzieł kompozytora pozostawało aż do 1956 niejako w ukryciu. Uwertura uroczysta powstała w 1954, czyli w rok po śmierci Stalina. „Napisane lekką ręką sześciominutowe dzieło, z uroczystymi fanfarami instrumentów dętych blaszanych i dynamicznymi pasażami instrumentów dętych drewnianych, stało się prawdziwym hitem!

Kompozytor przyznał później, iż w rzeczywistości Uwertura jest… radosnym świętowaniem śmierci Stalina”. Listę najbardziej znaczących dzieł Piotra Czajkowskiego (1840-1893) otwiera IV Symfonia, która powstawała w bardzo nieprzychylnym momencie życia kompozytora, a jednak on sam uważał ją za swoje arcydzieło. Symfonia nasycona dramatyzmem, pełna jest jednak urzekająco pięknych melodii, jak w Finale opartym na rosyjskiej pieśni Wo pole bieriezońka stojała.