Co może łączyć mistrza Amadeusza z urodzonym pół wieku później Mendelssohnem? Otóż można przyjąć, że hamburczyk Jacob Ludwig Felix Mendelssohn-Bartholdy był najwybitniejszym „cudownym” dzieckiem po Mozarcie. Mendelssohn po pierwszych lekcjach gry na fortepianie u swojej matki, w wieku 8 lat podjął  studia kompozycji u Carla Friedricha Zeltera w Berlinie, jako dziesięciolatek wstępuje do berlińskiej Singakademie. Prawdopodobnie pierwszy publiczny koncert (z towarzyszeniem orkiestry kameralnej) dał w wieku dziewięciu lat. Jako dziecko podejmował już próby kompozytorskie, pierwszy utwór – Kwartet fortepianowy – napisał w wieku trzynastu lat, pierwsze symfonie – pomiędzy 11 a 14 rokiem życia, a gdy miał 19 lat skomponował mistrzowską uwerturę koncertową do Snu nocy letniej Szekspira, która przyniosła mu światowy rozgłos,  jako 24-latek zakłada w ukochanym Lipsku pierwsze Konserwatorium Muzyczne w Niemczech. Kompozytor żyje zaledwie 4 lata dłużej od Mozarta, umiera w wieku 38 lat. Kolejna, niepowetowana strata.

Dzieła muzycznych geniuszy spotkają się w tym koncercie Capelli Bydgostiensis. Usłyszymy utrzymane w stylu włoskim  Divertimento F-dur oraz  popularną Serenadę D-dur Mozarta. Charakter tych niezwykle popularnych w XVIII wieku form – serenady i divertimenta – oddadzą najlepiej słowa brytyjskiego muzyka i teoretyka muzyki Ch.  Burneya: „W piękne letnie noce o każdej porze można natrafić na uliczne serenady… Taką nocną muzykę, na którą składa się dość znaczna liczba utworów, wykonuje zazwyczaj trio lub kwartet instrumentów dętych. Wieczory poprzedzające dni imienin pięknych dam obfitowały w ten rodzaj rozrywki i nieraz mimo późnej pory w kilka chwil wszystkie okna były wypełnione, a muzyków otaczał oklaskujący ich tłum”.

Z kolei Piotr Pławner, który wystąpi tu w podwójnej roli – dyrygenta i skrzypka – zagra Koncert skrzypcowy d-moll z towarzyszeniem orkiestry smyczkowej, utrzymany w stylu Mozarta, który Mendelssohn napisał w wieku 13 lat. Nasze czasy ujrzały to dzieło ponownie dopiero po 130 latach, w 1952 – wówczas wykonał je i wydał w Nowym Jorku sir Yehudi Mehuhin.

Piotr Pławner należy do najwybitniejszych polskich skrzypków. Artysta jest laureatem wielu konkursów i przesłuchań w kraju i za granicą. Najważniejsze z nich to zwycięstwa w X Międzynarodowym Konkursie im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1991), Międzynarodowym Konkursie w Bayreuth (1991), w Międzynarodowym Konkursie w Monte Carlo im. Henryka Szerynga (1994), 44. Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium (1995 – najwyższy laur przyznany w 50-letniej historii tego konkursu dopiero po raz trzeci). Gra i talent Piotra Pławnera zostały wielokrotnie docenione przez międzynarodową krytykę. Po wspólnym koncercie sir Yehudi Menuhin nazwał artystę jednym z najbardziej obiecujących talentów nadchodzącej ery.