„Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci” słowa poetki Wisławy Szymborskiej najpełniej i najpiękniej oddają nasze uczucia. Mija czwarty rok żałoby w naszych sercach. Pochylamy się pokornie ku czci Papieża Polaka, naszego jedynego Ojca Świętego, ofiarując żarliwą modlitwę i przejmujące Requiem, mszę żałobną, jako wyraz naszej nieustającej pamięci, oddania i nieutulonego żalu. „Wszystkie moje religijne doświadczenia zamknąłem w „Requiem”. Ktoś powiedział, że jest to „kołysanka śmierci” – zgodzę się, ale pod warunkiem, że jest to śmierć niosąca nadzieję i światło życia wiecznego”, tak o swojej mszy żałobnej powiedział francuski kompozytor Gabriel Fauré (1845–1924), bowiem widział śmierć jako szczęśliwe oswobodzenie, a nie doświadczenie bólu. I przesłanie to towarzyszy nam przez cały czas. Przez żałobny nastrój w tym utworze mocno przebija niebiańska słodycz. Dużo tu snujących się niespiesznie melodii, emocji jakby przygaszonych, nawołujących do zadumy, wielkiego wyciszenia, sprzyjającemu rozmyślaniom, religijnemu skupieniu i bliskiemu obcowaniu z muzyką. Na estradzie obok bydgoskich symfoników i rozśpiewanej braci studenckiej UKW staną soliści o wysokich walorach wokalnych: pochodząca z Wrocławia sopranistka Joanna Klisowska, która specjalizuje się w wykonawstwie muzyki baroku i klasycyzmu. W kręgu jej zainteresowań znajduje się również muzyka francuska końca XIX wieku oraz pieśń; baryton Matjaž Robavs, urodzony w Ljubljanie, studiował śpiew pod kierunkiem m.in. maestry Heleny Łazarskiej, laureat wielu krajowych i międzynarodowych konkursów, w 2000 zdobył dwie pierwsze nagrody w najlepszym konkursie wokalnym, o wielkiej tradycji w s’ Hertogenbosch (Holandia). O poetycki nastrój tego wyjątkowego wieczoru zadba Andrzej Ferenc, polski aktor głosowy, lektor i narrator przez wiele lat związany ze sceną warszawskiego Teatru Rozmaitości. Na podium dyrygenckim stanie maestro Tadeusz Strugała, jeden z najwybitniejszych mistrzów batuty w Polsce.