Nikołaj Chozjainow razem z Mirosławem Kułtyszewem, Hélene Tysman i Polakiem Pawłem Wakarecym zdobył wyróżnienie w XVI Konkursie Chopinowskim w 2010. Pierwszą nagrodę jury przyznało Julianie Awdiejewej. 18-letni wówczas pianista swą interpretacją Chopina podbił jednak serca wielu, zwłaszcza wybitna polska chopinistka Lidia Kozubek uważała, iż najlepszym uczestnikiem konkursu był właśnie Chozjainow – „On był najbliższy Chopina. Grał skromnie, głęboko, ale z wyrazem. Jego wykonania miały w sobie duchowy dźwięk. Chopin mówił, że najważniejsza jest prostota i naturalność. On to miał. (…).” Nikołaj Chozjainow urodził się w 1992 w nadamurskim Błagowieszczeńsku na Dalekim Wschodzie Rosji. Studiuje w moskiewskim Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego pod kierunkiem Michaiła Woskresienskiego. W 2008 zwyciężył w Międzynarodowym Konkursie im. Aleksandra Skriabina w Paryżu. Zdobył też drugą nagrodę VI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego dla Młodych Pianistów w Moskwie. Występował z licznymi recitalami w prestiżowych salach Rosji, Niemiec, Polski, Czech, Stanów Zjednoczonych i Afryki Południowej. Jako solista koncertował z orkiestrami symfonicznymi w Rosji. Wziął udział w Festiwalu „Gdańska Jesień” w Filharmonii Bałtyckiej oraz Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Mozarta i Czajkowskiego w Paryżu (2009). W lipcu 2011 nagrał płytę z utworami Chopina i Liszta, która została entuzjastycznie przyjęta przez wielbicieli talentu tego wybitnie uzdolnionego pianisty. W Polsce będzie można jeszcze usłyszeć jego kreacje w recitalu na 67. Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju, w sierpniu 2012. Ponadto w planach ma też występy w USA, Japonii i na Węgrzech.

W bydgoskiej Filharmonii, z towarzyszeniem orkiestry pod batutą jej szefa Maestro Tadeusza Wojciechowskiego, młody artysta wykona III Koncert fortepianowy d-moll Siergieja Rachmaninowa (1873–1943), który powstał z okazji pierwszego tournée kompozytora jako pianisty po Stanach Zjednoczonych w 1909. To wirtuozowskie dzieło do dzisiaj uważane jest za niewiarygodnie trudne nawet dla mistrzów klawiatury, lecz słuchacz odbiera je jako efektowne i interesujące – bądź niezwykle melodyjne i pełne ciepła, bądź ekspresyjne, żywe i rytmiczne, ukazujące wyraźnie kunsztowną technikę i precyzję jego twórcy. Po przerwie Symfonicy zagrają Wariacje „Enigma” Sir Edwarda Williama Elgara (1857–1934). Brytyjski kompozytor dopiero po oszałamiającym wręcz sukcesie Wariacji w 1899 otrzymał należne uwagę i sławę, a sam utwór obwołano arcydziełem. Sir Elgara wielu angielskich historyków muzyki stawia na czele wśród przedstawicieli nowoczesnej szkoły angielskiej, nawet przedkładając go nad Brittena, ale wszyscy zgodni są do jednego – że Elgar wyrwał z zapaści angielską symfonikę.

(opr. na podstawie wielu źródeł internetowych)