Większość z nas w zasadzie nie ma wątpliwości, kto jest najważniejszym wykonawcą spektaklu operowego. Oczywiście – śpiewacy soliści, bo przecież to oni kreują postacie akcji scenicznej, dla nich napisano wielkie partie wokalne, a gdzieś tam z boku, nieraz za kulisami towarzyszył im chór… Purcell, Handel, Rossini czy Gluck nadawali jednak partiom chóralnym wyższą, nie raz dominującą rangę, lecz mistrzostwo w tej dziedzinie osiągnął Verdi. W miarę postępujących zmian w formie opery rosło także znaczenie chóru na scenie. I tak w dziewiętnastym stuleciu, kiedy to sztuka operowa prawdziwie rozkwitała, stworzono arcydzieła z udziałem chóru śpiewającego na scenie lub poza sceną. W zależności od potrzeb libretta śpiewacy-chórzyści są tłem dla głównych bohaterów akcji lub sami wypełniają scenę. Wcielają się w różne role: wieśniaków, mieszczan, żołnierzy, służby, niewolników, przemytników, gości weselnych; często w operze występuje chór dziecięcy.

W historię literatury operowej wpisało się wiele przedstawień, których znakiem szczególnie rozpoznawalnym są właśnie rozbudowane i efektowne, niekiedy przepiękne, cieszące się wręcz legendarną popularnością partie chóralne. Niektóre nich, starannie wybrane z najsłynniejszych i najbliższych sercu usłyszymy w wykonaniu znakomitego, profesjonalnego chóru bydgoskiej Opery Nova, przygotowanego pod kierunkiem swego dyrygenta i kierownika Henryka Wierzchonia – profesora Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, dyrygenta Orkiestry Symfonicznej PZSM w Bydgoszczy, zaś całość poprowadzi gościnny dyrygent FP Wojciech Rodek, zaliczany do grona najbardziej obiecujących mistrzów batuty młodego pokolenia w Polsce.