…Ten, który tu spoczywa, był człowiekiem opętanym. Dążąc do jednego celu, troszcząc się tylko o jedno, dla jednego cierpiąc i ponosząc ofiary, szedł ten człowiek przez życie… Jeżeli są wśród nas tacy, którzy potrafią jeszcze pojąć sens całkowitego oddania w tych czasach rozbicia, spotkajmy się nad jego grobem. Czyż nie było zawsze zadaniem poetów i bohaterów, bardów i proroków oświeconych od Boga podnosić biednych i zagubionych, aby wspomnieli zarówno na swoje pochodzenia, jak przeznaczenie?
(fragment mowy wygłoszonej przez austriackiego dramaturga i prozaika Franza Grillparzera z okazji odsłonięcia nagrobka postawionego Beethovenowi w 1827).

Niewielu jest na świecie kompozytorów, których utwory wymagają od artystów tak ogromnego kunsztu technicznego przy tak jasnej i logicznej konstrukcji. Niewielu jest też na świecie twórców, opowiadających muzyką tak wiele o człowieku, o jego rozterkach, zmaganiach, myślach, cierpieniach i nadziejach. Już współcześni Beethovenowi doszukiwali się w jego muzyce niezwykłości, poetyckości, dramatyzmu, a nawet – jak w IX Symfonii – odzwierciedlenia uniwersum. Niewielu jest na świecie kompozytorów, w twórczości których głęboko przenika się tematyka ludzka, muzyczna i metafizyczna. A Beethoven jest tylko jeden…

A zatem w sali koncertowej zabrzmią tylko dwa Beethovenowskie dzieła: VII Symfonia A-dur, określana przez wielu za utwór „dionizyjski”, nazwana przez Wagnera „apoteozą tańca” lub też uważana za wyraz estetyki czystej muzyki oraz V Koncert fortepianowy Es-dur – który wyznacza „szczyt możliwości tej formy, osiągalnych w ramach klasycznej muzyki”. Z uwagi na charakterystyczne cechy: przewagę mocnych, marszowych rytmów, proste i żywe motywy nawiązuje do ulubionych od czasów rewolucji francuskiej tzw. koncertów wojskowych. „Cesarski”, ostatni koncert Beethovena na fortepian, usłyszymy w interpretacji Pavla Dombrovsky’ego, 27-letniego rosyjskiego pianisty, absolwenta słynnej Szkoły Muzycznej Gnessinych dla wybitnie utalentowanej młodzieży oraz Konserwatorium Moskiewskiego (klasa mistrza Lwa Naumowa). Laureat wielu konkursów pianistycznych (m. in. Sankt Petersburg, Moskwa, Ateny, Kijów), zaś ostatnie tryumfy młodego mistrza to dyplom laureata Międzynarodowego Konkursu Margaret Long – Jaques Thibaud w Paryżu w 2004 oraz Grand Prix II Międzynarodowego Konkursu im. Balakireva w Krasnodarze w 2006.