Ks. Twardowski (1915–2006) jest najwybitniejszym przedstawicielem poetów-kapłanów. Nastrój jego poezji nawiązuje do tradycji franciszkańskiej. Ksiądz – poeta słowem pięknym, aczkolwiek nadzwyczaj prostym zachwyca się przyrodą stworzoną przez Boga, ale dostrzega też cierpienie, wyraża współczucie dla chorych i nieszczęśliwych. W poezji ks. Twardowskiego częsty jest humor; interesują go szczegóły z życia codziennego, drobne przedmioty. Wiersze mają zwykle pogodny charakter. Nie wpisują się w tradycję liryki religijnej rozumianej jako osobista modlitwa do Boga lub rozważanie zagadnień z pogranicza filozofii i teologii. Ks. Twardowskiemu obce są abstrakcyjne rozważania – wybiera wiarę prostą, zaufanie do Boga. Najważniejszym przesłaniem jego twórczości jest miłość do Boga, ludzi i świata…

Miłość

świat zmaglowany
polityka pudło
dom już nie tamten
inna brama
nie wierzący na roratach w kościele
tylko miłość
wariatka ta sama

Jan Twardowski