Wojciech Waleczek to 32-letni uznany polski pianista, ceniony za bezkompromisowe podejście do sztuki wykonawczej. Od kilku lat prowadzi szeroko zakrojoną działalność koncertową wykonując koncerty symfoniczne oraz recitale solowe i kameralne w wielu krajach świata. Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie Zbigniewa Raubo. Naukę kontynuował podczas studiów podyplomowych w Vancouver Academy of Music w Kanadzie, Na swym koncie ma wiele osiągnięć konkursowych, poczynając od III nagrody w II Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Pianistów „Artur Rubinstein in memoriam” w Bydgoszczy (1996), jest także laureatem trzecich nagród m.in. Konkursu Pianistycznego Seilera w Palermo (2005), Konkursu im. F. Liszta „Premio Mario Zanfi” w Parmie (2000) i Konkursu im. F. Liszta we Wrocławiu (2005). Stypendysta wielu fundacji i instytucji krajowych oraz zagranicznych, otrzymywał nagrody Prezesa Rady Ministrów oraz stypendia Ministra Kultury. W 2004 otrzymał Kay Meek Scholarship przyznawane w wyniku konkursu dla najlepszego studenta Vancouver Academy of Music. Dokonał nagrań radiowych i telewizyjnych, a także nagrał płytę z transkrypcjami i parafrazami Liszta. Stale powiększany repertuar artysty zawiera aktualnie kilkadziesiąt utworów na fortepian i orkiestrę, ponad sto pozycji solowych oraz utwory kameralne od baroku po współczesność. Pianista z orkiestrą pod dyrekcją Tadeusza Wojciechowskiego zagra dawno nie wykonywane w sali FP dzieła Franza Liszta (1811–1886). Wpierw usłyszymy Koncert fortepianowy A-dur, liryczny, pełen pięknych partii (zwłaszcza dialog z wiolonczelą), ukazujący słuchaczom nieco inne oblicze tego wielkiego kompozytora romantyzmu, następnie Totentanz, cykl wariacji, których tematem jest sekwencja z chorału gregoriańskiego skomponowanego do słów Dies irae, a jego niewątpliwe walory to „świetny pianizm i wysokiej klasy kunszt kompozytorski”. Ten utwór koncertowy na fortepian i orkiestrę, znany też jako Danse macabre uważany początkowo za jedno z bardziej znaczących dzieł Liszta, przez znaczną część XX wieku był prawie zapomniany, obecnie powraca tryumfalnie do sal koncertowych. Intrygująca wręcz częścią koncertu będzie ta, w której zabrzmią cymbały. Jest to instrument muzyczny strunowy – cytra płytowa w kształcie płaskiej skrzyni z naciągniętymi metalowymi strunami, pochodzenia wschodniego. Do Europy zostały przywiezione we wczesnym średniowieczu, głównie jako instrument ludowy znane są również w Polsce w jej południowo-wschodnich regionach. Niegdyś bardzo powszednie, np. Żydzi grali na nich po dawnych dworach i miastach, zarabiając na życie, a pod koniec XIX wieku cymbały stały się narodowym instrumentem na Węgrzech. Wykorzystał je też kompozytor i etnograf węgierski Zoltán Kodály (1882–1967) w swoim wodewilu pt. Háry János opartym na ludowym opowiadaniu i usłyszymy Suitę orkiestralną, pod tym samym tytułem, składajacą się z jego obszernych fragmentów. Partie na cymbałach w suicie wykona Ihor Lomaha, wybitny ukraiński wirtuoz cymbałów mołdawskich (są szersze od zwykłych, mają dwie oktawy więcej), jeden z niewielu instrumentalistów, zajmujących się zawodowo grą na tym rodzaju cytry.