Wydarzenie

To wielki zaszczyt gościć na estradzie dwie wybitne osobowości świata muzyki. Kazimierz Kord był pierwszym, i jak dotąd jednym polskim dyrygentem, który wystąpił i wiele lat współpracował z legendarną nowojorską The Metropolitan Opera. Prowadził wiele muzycznych instytucji w kraju. Najdłużej, bo od 1977 do 2001 stał na czele Filharmonii Narodowej w Warszawie, pracował z Filharmoniami w Amsterdamie, Londynie, Monachium, Düsseldorfie, ciągłą współpracą związany był także z teatrami operowymi. Stał na podium dyrygenckim praktycznie w najważniejszych centrach muzycznych Europy. Dyrygował także w wielu miastach USA, był gościnnym dyrygentem w Osace i Tokio. W swoim repertuarze Maestro ma dzieła różnych epok i stylów, ale można powiedzieć, że jego uwaga koncentruje się na wielkich muzycznych formach, także współczesnych. 

Elżbieta Stefańska – jest córką słynnej pianistki Haliny Czerny-Stefańskiej i profesora fortepianu Ludwika Stefańskiego. Studia ukończyła w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, pod kierunkiem wybitnego niemieckiego klawesynisty – profesora Hansa Pischnera z Berlina. Po uzyskaniu dyplomu swoje umiejętności rozwijała na międzynarodowych kursach pod kierunkiem znakomitych europejskich klawesynistów, m.in. takich jak: Zuzanna Ruzickova czy Ruggiero Gerlin. Wielokrotnie uczestniczyła w wielu krajowych i zagranicznych festiwalach jako solistka i kameralistka, zasiada w jury konkursowych. W repertuarze artystki znajdują się dzieła muzyki solowej i kameralnej epoki renesansu, baroku, klasycznej, ale również XX-wiecznej, dokonała licznych, spektakularnych nagrań. Program zapowiada się równie imponująco i efektownie dla wszystkich słuchaczy.

Wpierw zabrzmi Adagio for Strings Samuela Barbera (1910–1981) uważanego przez wielu znawców za największego amerykańskiego kompozytora XX w. Adagio (część Kwartetu smyczkowego powstałego w 1936) postrzegane jest za jeden z najbardziej dramatycznych i najwspanialszych utworów naszych czasów. Utwór rozsławiony został również na srebrnym ekranie, a największą bodajże sławę zawdzięcza obsypanemu Oscarami filmowi Olivera Stone’a pt. Pluton. Solistkę usłyszymy w Bachowskim Koncercie na klawesyn d-moll. Najczęściej wykonywany z solowych koncertów klawesynowych po śmierci kompozytora na długo zniknął repertuaru klawesynistów aż do 1832, kiedy Mendelssohn po niemal stu latach przypomniał go światu, a zachwycony Schumann obwołał koncert „jednym z największych arcydzieł”. Po przerwie wykonane zostanie ostatnie dzieło symfoniczne Brahmsa – IV Symfonia e-moll op. 98 (z 1885) zwana często „Elegijną” . wyjątkowo refleksyjna, przy tym pełna smaczków, każda z jej czterech części jest namysłem nad istotą romantycznej symfoniki. Dzieło przepojone melancholią, której nuta jest tak charakterystyczna w całej twórczości Brahmsa.