Galeria zewnętrzna

Rzeźba wykonana z piaskowca przedstawia sylwetkę Henryka Wieniawskiego z realistycznymi rysami twarzy i detalami.

Ewelina Szczech-Siwicka i Henryk Siwicki

Henryk Wieniawski, 1975

rzeźba – piaskowiec
cokół – granit ze Strzegomia
wys. rzeźby: 389 cm, wys. cokołu: 80 cm
sygn. EHS (na rzeźbie, p.d.)
rzeźba ustawiona przed elewacją tylną (wschodnią) gmachu Filharmonii Pomorskiej

Ewelina Szczech-Siwicka (ur. 1932) – rzeźbiarka, medalierka i graficzka. Studiowała do 1955 r. na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, w pracowni Jerzego Hoppena. Twórczyni ekslibrisów. Projektantka neonów hotelu „Helios” w Toruniu (1972)

Henryk Siwicki (1927–-2004) – rzeźbiarz i medalier, malarz i rysownik. Studiował do 1955 r. na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, w pracowni Tymona Niesiołowskiego i Tadeusza Godziszewskiego. Jego wiersze i wspomnienia, ilustrowane autorskimi grafikami Z ciemności w ciemność ukazały się w 2016 r.

Ewelina Szczech-Siwicka i Henryk Siwicki stworzyli wspólnie wiele dzieł rzeźbiarskich w Toruniu i na terenie województwa kujawsko-pomorskiego, m.in.: Zegar słoneczny w Toruniu (1973, upamiętniający Rok Kopernikański), Zegar słoneczny „Paw” w Inowrocławiu (współprojektant: Wit Płażewski, 1975), pomnik Dzieciom Polskim Ofiarom Faszyzmu w Toruniu (1980),  pomnik Ludwika Rydygiera w Chełmnie (1984), zrekonstruowali pomnik Żołnierza Polskiego w Grudziądzu (1986).

Projektowali wystroje wnętrz, m.in. dla Pijalni Wód Mineralnych w Ciechocinku (1974).

W 2010 r. Ewelina Szczech-Siwicka i Henryk Siwicki obchodzili w toruńskiej galerii „Na piętrze” wspólny jubileusz 55-lecia działalności artystycznej.

Henryk Wieniawski, 1975

Obok głowy portretowej Henryka Wieniawskiego (1835–1880) autorstwa Jerzego Bandury, rzeźba plenerowa jest drugim wizerunkiem kompozytora w zbiorach Filharmonii Pomorskiej. Rzeźba całopostaciowa, ustawiona na cokole. Autorzy skupili się na oddaniu rysów portretowych i na podkreśleniu elegancji wirtuoza skrzypiec. Rzeźbę H. Wieniawskiego stabilizuje z lewej strony prostopadłościenny blok kamienia, na którym płytko wyrzeźbiono tralkę. O nią muzyk opiera dłoń i przedramię, co nadaje sylwetce element swobodę. W lewej dłoni trzyma różę.

Bibliografia:

Plastyka Toruńska 1945-1975. Katalog wystawy, komisarz wystawy Barbara Narębska-Dębska, red. katalogu Bogusław Mansfeld,  Toruń 1975

opracowanie: dr Agnieszka Wysocka

Bilety 24