Stanisław Cukier (ur.1954) – rzeźbiarz i pedagog. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. Studiował w l. 1976-1981 w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie obronił dyplom w pracowni medalierki i malarki Zofii Demkowskiej. Po studiach związany z warszawską ASP, a od 1991 r. nauczyciel w zakopiańskim Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara (w l. 1994–2019 dyrektor tej szkoły). S. Cukier jest autorem rzeźb niejako semiologicznych, wynikających z refleksji nad antropologią kulturową i religią. W sztuce kieruje się erudycyjnymi odniesieniami jak i empatią do zastanej przestrzeni, kontynuując idee uważności względem ludzi, zwierząt i przyrody, postulowaną przez A. Kenara. S. Cukier interpretuje m.in.  aspekty intymności (Maternity), procesy introwertyczne, twórczo komentuje toposy literackie, w tym tematykę mitologiczną (Ikar, Nike, Wenus), biblijno-mistyczną (Ecce Homo, Św. Sebastian, Archanioł Michał, wizerunki Najświętszej Marii Panny), klisze kulturowe. W 2012 r. otrzymał złoty medal w konkursie „Sport w sztuce” za rzeźbę Tenisistka – pokazaną podczas jubileuszowej edycji 100-lecia Olimpijskich Konkursów Sztuki. W 2016 r. zrealizował pomnik Jana Pawła II w Jabłonce. Od 2009 r. cyklicznie współtworzy Plenery Rzeźby w Granicie w Strzegomiu (2009, 2010, 2012 i 2016), gdzie wykuł ponad dwumetrowe kompozycje, takie jak: Macierzyństwo, Spacer – Ich Dwoje, Tenisistka i Michał Archanioł.

Jerzy Godziszewski (1935–2016) to wybitny artysta-muzyk, wirtuoz fortepianu, pedagog, m in. wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu (od 1967) i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Bydgoszczy (od 1978, przemianowanej (od 1982) w Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. W 1998 r. otrzymał nagrodę Fundacji im. Karola Szymanowskiego, a jego nagranie solowych utworów fortepianowych Karola Szymanowskiego zostało uznane Płytą Roku przez miesięcznik „Studio” i nagrodzone „Fryderykiem”. W 2007 r. Akademia Muzyczna w Bydgoszczy uhonorowała J. Godziszewskiego tytułem doktora honoris causa.

S. Cukier w rzeźbiarskim portrecie wirtuoza fortepianu wydaje się nawiązywać do impresjonistycznego cykluwoskowych główMedarda Rosso i do realizmu krytycznego i symbolizmu (np. Georges’a Minne’a), zarazem – poprzez wprowadzenie surowych partii, poddanych geometryzującej syntezie, do kultury Morza Egejskiego, zwłaszcza do mykeńskich masek pośmiertnych (wykuwanych w blasze repusowanej).

Bibliografia:

Profesor Jerzy Godziszewski: pierwszy doktor honoris causa Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego, red. Barbara Mielcarek-Krzyżanowska, Bydgoszcz 2007

Stanisław Cukier. Bóg i forma: rzeźba/Stanisław Cukier. God and form: sculptures, kurator: Anna Król,teksty: Anna Król, Jerzy Stelmach, tłum. Jerzy Juruś, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Kraków 2015

opracowanie: dr Dorota Grubba-Thiede