Ewelina Szczech-Siwicka i Henryk Siwicki

Karol Kurpiński, 1977

rzeźba – brąz (odlew: Brąz Dekoracyjny Warszawa)
cokół – granit różowy z Michałowic
wys. rzeźby: 240 cm, wys. cokołu: 35 cm
sygn. EHS (na podstawie)
rzeźba ustawiona w parku im. Jana Kochanowskiego w Bydgoszczy

Ewelina Szczech-Siwicka (ur. 1932) – rzeźbiarka, medalierka i graficzka. Studiowała do 1955 r. na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, w pracowni Jerzego Hoppena. Twórczyni ekslibrisów. Projektantka neonów hotelu „Helios” w Toruniu (1972)

Henryk Siwicki (1927–2004) – rzeźbiarz i medalier, malarz i rysownik. Studiował do 1955 r. na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, w pracowni Tymona Niesiołowskiego i Tadeusza Godziszewskiego. Jego wiersze i wspomnienia, ilustrowane autorskimi grafikami Z ciemności w ciemność ukazały się w 2016 r.

Ewelina Szczech-Siwicka i Henryk Siwicki stworzyli wspólnie wiele dzieł rzeźbiarskich w Toruniu i na terenie województwa kujawsko-pomorskiego, m.in.: Zegar słoneczny w Toruniu (1973, upamiętniający Rok Kopernikański), pomnik Dzieciom Polskim Ofiarom Faszyzmu w Toruniu (1980),  pomnik Ludwika Rydygiera w Chełmnie (1984), zrekonstruowali pomnik Żołnierza Polskiego w Grudziądzu (1986).

Projektowali wystroje wnętrz, m.in. dla Pijalni Wód Mineralnych w Ciechocinku (1974).

W 2010 r. Ewelina Szczech-Siwicka i Henryk Siwicki obchodzili w toruńskiej galerii „Na piętrze” wspólny jubileusz 55-lecia działalności artystycznej.

Karol Kurpiński, 1977

Wizerunek portretowy Karola Kurpińskiego (1785–1857) bardzo wyróżnia się na tle innych rzeźb plenerowych dodaną na cokole rzeźby narracją, odwołującą się do inspiracji przedstawiciela późnego klasycyzmu w muzyce. Utalentowany skrzypek, od 1810 r. obok Józefa Elsnera, był drugim dyrygentem opery Teatru Narodowego w Warszawie. W 1820 r. założył pierwsze polskie czasopismo muzyczne „Tygodnik Muzyczny”. Autor Warszawianki (1830) został ukazany w pozycji siedzącej. Cokół, na którym przysiadł kompozytor, ozdobiony został płaskorzeźbami przypominającymi, że K. Kurpiński szukał inspiracji w mitologii słowiańskiej. Nawiązał do niej, tworząc m.in. komediooperę Czarnomysł, książę słowiański, czyli nimfy jeziora Gopło (1818). Kompozytor ma prawą nogę wysuniętą do przodu, zgiętą w kolanie, opartą na niskiej, prostopadłościennej podstawie z napisem: KAROL/KURPIŃSKI. Wyprostowana sylwetka kompozytora skierowana w lewo, a głowa w prawo, co dodaje rzeźbie dynamiki. Z dużym wyczuciem detalu oddano szczegóły stroju i modnego na początku XIX w. uczesania z charakterystycznymi bokobrodami.

Bibliografia:

Karol Kurpiński, oprac. Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, październik 2006, [online], [dostęp: https://culture.pl/pl/tworca/karol-kurpinski],[dostęp: 11.04.2023]

Plastyka Toruńska 1945–1975. Katalog wystawy, komisarz wystawy Barbara Narębska-Dębska, red. katalogu Bogusław Mansfeld,  Toruń 1975

opracowanie: dr Agnieszka Wysocka