O nas
Galeria zewnętrzna
Stanisław Moniuszko, 1976
rzeźba – piaskowiec
cokół – granit ze Strzegomia
wys. rzeźby: 389 cm, wys. cokołu: 80 cm
sygn. brak
rzeźba ustawiona w parku im. Jana Kochanowskiego w Bydgoszczy
Witold Marciniak (1922–1999) – rzeźbiarz i medalier. Studiował na Wydziale Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, pod kierunkiem Stanisława Horno-Popławskiego i Tadeusza Godziszewskiego w l. 1947–1952. Od 1953–1956 pracował przy rekonstrukcji rzeźb i detalu architektonicznego w Gdańsku. Od 1957 do 1988 r. pracownik naukowy UMK w Toruniu (Wydział Sztuk Pięknych, Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa w Zakładzie Rzeźby i Detali Architektonicznych). Jest twórcą kopii rzeźby Pięknej Madonny z Torunia (zaginionej w czasie II wojny światowej). Wykonana w 1956 r., znajduje się w kościele pw. śś. Janów w Toruniu. W. Marciniak wykonał rzeźby plenerowe dla Torunia takie jak m.in.: pomnik „De revolutionibus” (w hołdzie Mikołajowi Kopernikowi) w Toruniu (1973), pomnik Samuela Bogumiła Lindego w Toruniu (1976). Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Rzeźby w Toruńskim Oddziale Związku Polskich Artystów Plastyków.
Stanisław Moniuszko, 1976
Rzeźba całopostaciowa ustawiona na cokole. Stanisława Moniuszkę (1819–1872), nazywanego „ojcem polskiej opery narodowej”, W. Marciniak pokazał sugerując ruch, wysuwając prawą nogę. Pomnik stabilizuje bryła piaskowca, z której wyłania się dolna część posągu. Daje to efekt trwającego procesu twórczego, szkicu, z którego „wyrasta” starannie wymodelowany tors i głowa. S. Moniuszko w interpretacji W. Marciniaka emanuje energią i siłą, która nie pozwala na dopięcie guzików marynarki. Prawa ręka autora Halki i Strasznego dworu opada wzdłuż ciała, lewa, zgięta w łokciu i przyciśnięta do klatki piersiowej podtrzymuje karty (prawdopodobnie z zapisem nutowym). Na cokole napis: STANISŁAW MONIUSZKO (inaczej niż w pozostałych wypadkach, napis nie jest pod figurą, ale na bocznej ściance cokołu. Prawdopodobnie nastąpiła pomyłka podczas ustawiania rzeźby na cokole).
Kamienny posąg Stanisława Moniuszki tworzy zespół z rzeźbami przedstawiającymi Grażynę Bacewicz (autorzy: Ewelina Szczech-Siwicka, Henryk Siwicki) i Mieczysława Karłowicza (autor: Henryk Razmus), ustawionymi po północnej stronie Filharmonii Pomorskiej, na tle parkowej zieleni.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe w Bydgoszczy, Akta Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, sygn. 77
Bohdan Pociej, Wojciech Skrodzki, Kompozytorzy polscy w portrecie rzeźbiarskim, Bydgoszcz 1982
opracowanie: dr Agnieszka Wysocka