Teresa Rostworowska (1923–1981) – rzeźbiarka, konserwatorka dzieł sztuki, rysowniczka i ilustratorka. Pierwszych lekcji rzeźby udzielała T. Rostworowskiej Jadwiga Horodyska, w swoim atelier w Żurawnie. Była absolwentką lwowskiego Gimnazjum Sacré-Coeur. W czasie II wojny światowej była żołnierzem AK, w l. 1941–1943 uczyła się w krakowskiej Kunstgewerbeschule [Szkoła Rzemiosła Artystycznego]. W l. 1945–1946 studiowała, jako wolna słuchaczka, w krakowskiej ASP w pracowni Stanisława Horno-Popławskiego i Xawerego Dunikowskiego. Następnie przeniosła się do Warszawy, gdzie na tamtejszej ASP skończyła studia i włączyła się w prace rekonstrukcyjno-konserwatorskie rzeźb podczas odbudowy stolicy (m.in. rzeźby Domu Rzemiosł, Teatru Wielkiego, w parku w Wilanowie, w Ogrodzie Saskim, w pałacu Ostrogskich na Tamce, w pałacu Krasińskich). Wykonywała własne rzeźby, w tym portrety (Victora Hugo, Elżbiety Tomaszewskiej, Józefa Wierusz-Kowalskiego) i zespoły rzeźb dla wnętrz kościelnych. W l. 1972–1981 była kierowniczką Pracowni Rzeźby Pracowni Konserwacji Zabytków w oddziale „Zamek”, gdzie rekonstruowano m.in. rzeźby Zamku Królewskiego.

T. Rostworowska zinterpretowała w oryginalny sposób typ anatomii Zygmunta Mycielskiego (1907–1987), kompozytora, dyrygenta i teoretyka muzyki. Do podjęcia studiów w Paryżu zachęcał go Karol Szymanowski, za co Z. Mycielski podziękował składając hołd mistrzowi z „Atmy” komponując Lamento di Tristano (1947). Po II wojnie światowej Z. Mycielski współredagował „Ruch Muzyczny” i „Rocznik Chopinowski”. Publikował w paryskiej „Kulturze”, przeciwstawiał się władzy komunistycznej ingerującej w życie muzyczne, za co spotykały go represje. W 1978 r. zaangażowany był w działalność nielegalnego Towarzystwa Kursów Naukowych. Za swoje utwory kompozytorskie nagradzany w kraju i zagranicą, m.in. za Uwerturę śląską na orkiestrę i dwa fortepiany (1948), Symfonię nr 1 „Polską” (1961). Dla jego twórczości ważną inspiracją była poezja Z. Herberta, Czesława Miłosza, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.

Nastrojowy i elegancki w wyrazie portret Z. Mycielskiego autorstwa T. Rostworowskiej jest dowodem na doskonały warsztat artystki.

Bibliografia:

Anna Maria Leśniewska, Rostworowska z Czartoryskich Teresa Maria, [w:] Polski Słownik Biograficzny, red. S. Kieniewicz, t. XXXII, Wrocław–Warszawa–Kraków 1989–1991, s. 174–175

Zygmunt Mycielski, oprac. Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, wrzesień 2002, [online], [dostępny: https://culture.pl/pl/tworca/zygmunt-mycielski], [dostęp: 17.03.2023]

opracowanie: dr Dorota Grubba-Thiede